‘Le CEMO’, wat is dat eigenlijk?
De naam CEMO staat voor ‘Centre d’Éducation en Milieu Ouvert’ (rechtstreeks toegankelijk opvoedingscentrum).
Het CEMO werd in 1978 opgericht door het OCMW van Sint-Gillis, hoofzakelijk om het jeugdpreventiebeleid van het OCMW uit te voeren door onder andere socio-psychologische begeleiding te bieden aan jongeren (baby’s, kinderen, adolescenten tot en met 18 jaar) en hun gezinnen te Sint-Gillis.
Alles begon met twee sociale werkers van het OCMW (een psycholoog en een maatschappelijk werker) die de uitgangspunten van ons werk zullen vastleggen: jongeren begeleiden naar zelfstandigheid, het niet-institutionaliseren van problemen, het zoeken naar alternatieven voor plaatsing en preventie. Het team zal zich doorheen de jaren uitbreiden. Onze lokalen vestigen zich in een “ongemarkeerd huis” en niet binnen het hoofdkantoor van het OCMW. Verschillende projecten zullen op poten worden gezet, waarvan sommigen zich zo zullen uitbreiden dat het opzichzelfstaande projecten zullen worden (een huiswerkschool, ‘la Maison des Enfants’, NL: het kinderhuis, etc.).
Het CEMO zal in 1997 binnen de jeugdhulpsector van de Franse Gemeenschap erkend worden als “service d’aide en milieu ouvert” (AMO, NL: rechtstreeks toegankelijke jeugdhulpdienst), wat onze wil om een luisterend oor te bieden aan- en ter beschikking te staan van jongeren en hun gezin, zonder dat wij door een of andere overheid gemandateerd kunnen worden, officieel zal bevestigen.
Eind 2007 zal de oprichting van de vzw CEMôme (samentrekking van ‘CEMO’ en ‘môme’, NL: kindje) toelaten om alle buitenschoolse opvangprojecten af te scheiden van het CEMO. Sindsdien zijn het CEMO en ‘le CEMôme’ dus twee van elkaar afgescheiden vzw’s met zeer verscheiden opdrachten en vergunningen.